Newsletter I_2013(pl).pub

Opus Christi Salvatoris Mundi
OPUS CHRISTI SALVATORIS MUNDI
Newsletter
Rok I
Numer 1
Styczeń 2013
MISJONARZE SŁUDZY UBOGICH TRZECIEGO ŚWIATA
PAPIESKA INTENCJA MISYJNA NA STYCZEŃ:
„aby wspólnoty chrześcijańskie na Bliskim Wschodzie, często dyskryminowane,
były obdarzane przez Ducha Świętego mocą wierności i wytrwałości”.
Spis treści:
NAUCZANIE KOŚCIOŁA
•
•
•
•
•
List apostolski Benedykta XVI
PORTA FIDEI
ogłaszający Rok Wiary
1. «Podwoje wiary» (por. Dz 14, 27) są
dla nas zawsze otwarte. Wiodą one do
życia w komunii z Bogiem i pozwalają
wejść do Jego Kościoła. Próg ten można
przekroczyć, kiedy głoszone jest Słowo
Boże, a serce poddaje się kształtowaniu
przez łaskę, która przemienia. Przekroczenie tych podwoi oznacza wyruszenie
w drogę, która trwa całe życie. Zaczyna ją
chrzest (por. Rz 6, 4), dzięki któremu możemy wzywać Boga jako Ojca, a kończy
przejście przez śmierć do życia wiecznego,
będącego owocem zmartwychwstania
Pana Jezusa, który poprzez dar Ducha
Świętego zechciał włączyć w swą chwałę
tych, którzy w Niego wierzą (por. J 17,
22). Wyznawanie wiary w Trójcę Świętą
— Ojca, Syna i Ducha Świętego — oznacza wiarę w jednego Boga, który jest miłością (por. 1 J 4, 8): Ojca, który w pełni
czasów posłał swego Syna dla naszego
Nauczanie Kościoła......................... 1
Z życia Kościoła ............................... 2
Nasz charyzmat................................ 3
Z naszych domów ........................... 4
Zobowiązanie misyjne.................... 4
zbawienia; Jezusa Chrystusa, który w tajemnicy swej śmierci i zmartwychwstania
odkupił świat; Ducha Świętego, który
prowadzi Kościół przez wieki w oczekiwaniu na chwalebny powrót Pana.
2. Od początku mojej posługi Następcy
Piotra przypominałem o potrzebie odnalezienia drogi wiary, aby coraz wyraźniej
ukazywać radość i odnowiony entuzjazm,
które rodzi spotkanie z Chrystusem.
W homilii podczas Mszy św. na rozpoczęcie mojego pontyfikatu powiedziałem:
«Kościół jako całość, a w nim jego pasterze muszą tak jak Chrystus wyruszyć
w drogę, aby wyprowadzić ludzi z pustyni
ku przestrzeni życia, ku przyjaźni z Synem Bożym, ku Temu, który daje nam
życie — pełnię życia1» (cdn)
1
Homilia podczas Mszy św. z okazji inauguracji pontyfikatu
(24 kwietnia 2005): AAS 97 (2005), 710; «L'Osservatore Romano»,
wyd. polskie, n. 6/2005, s. 11.
1
Opus Christi Salvatoris Mundi
Z ŻYCIA KOŚCIOŁA
Wywiad z Księdzem Biskupem Miguelem Cabrejos OFM, uczestnikiem Synodu
Biskupów z ramienia Konferencji Episkopatu Peru. Jego Ekscelencja Miguel Cabejo,
Arcybiskup Trujillo w Peru, uczestniczył
w Synodzie, który miał miejsce w październiku zeszłego roku. Przedstawiamy streszczenie
wywiadu przeprowadzonego na zakończenie
Synodu przez José Antonio Varela Vidal
i opublikowanego w wersji hiszpańskiej na
stronie www.zenit.org 12 X 2012.
Na zakończenie XIII Zwyczajnego Zgromadzenia Ogólnego Synodu Biskupów na
temat „Nowa Ewangelizacja dla przekazu
wiary chrześcijańskiej” przygotowano przesłanie oraz zbiór zaleceń ojców synodalnych, które mają pomóc Kościołowi katolickiemu zastanowić się nad dotychczasowymi
owocami i zająć nowe stanowiska wobec
ukazanych wyzwań.
Ekscelencjo, na czym polega nowość
końcowego orędzia Synodu?
Nowością jest zaproponowany sposób
ewangelizacji. Ewangelizacja jest jedna, ale
na wymiar trynitarny. Wynika z miłości
Ojca-Stworzyciela, który posyła swojego
Syna, aby dać życie za ludzi, a Syn po swojej
śmierci i zmartwychwstaniu posyła nam
Ducha Świętego. W ten sam sposób posyła,
aby ewangelizować i chrzcić w imię Ojca,
Syna i Ducha Świętego.
A inne nowości?
Wielką nowością jest osoba Chrystusa.
Nowa Ewangelizacja jest dogłębnie chrystocentryczna, gdyż w innym przypadku byłaby niezrozumiała. A trzeba przy tym
2
z naciskiem podkreślić, że jest to przede
wszystkim skutek miłości: miłości Ojca,
miłości Syna, miłości i natchnienia pochodzącego od Ducha Świętego, gdyż tylko
ktoś, kto kocha Boga, może ewangelizować,
może przekazywać Ewangelię Chrystusa.
Kiedy się to urzeczywistnia? Dzień po dniu
realizuje się przez służbę, ponieważ miłość
nie może być abstrakcją.
Czy zwrócono uwagę to, co należy zmienić w stylu i postępowaniu?
Tak, przede wszystkim na to. Wciąż mówi
się o odnowieniu struktur duszpasterskich
poprzez ich dostosowanie do współczesnych
potrzeb, mówi się o postawie ewangelizatora
oraz o kryteriach ewangelizacji. Jeśli ktoś –
czy to biskup, czy kapłan, czy kardynał, czy
świecki – pragnie głosić Ewangelię, jako
owoc miłości wobec bliźnich, powinien być
im bliski, odznaczać się duchem wyrozumiałości, braterstwa i miłosierdzia. Powinien w wyraźny sposób określić siebie, ukazać swe wewnętrzne nawrócenie oraz radykalne przyjęcie Chrystusa, gdyż w przeciwnym razie ewangelizacja nie jest możliwa.
Czy to prawda, że innym tematem, obecnie bardzo aktualnym w Peru i w całej
Ameryce Łacińskiej, jest formacja liderów
oraz polityków w oparciu o Naukę Społeczną Kościoła?
Podczas Synodu bardzo wiele mówiono o
Nauce Społecznej Kościoła w jej odniesieniu
do polityki. Wynika to z faktu, iż u jej źródeł
znajduje się osoba, a państwo powinno
chronić osobę ludzką, całą społeczność oraz
dobro wspólne i tu Nauka Społeczna jest
wielkim bogactwem. Człowiek nie może
odrzucić prawdy fundamentalnej jaką jest
sam Bóg, gdyż bez Niego nie istnieje człowieczeństwo.
Opus Christi Salvatoris Mundi
NASZ CHARYZMAT
Pragniemy, począwszy od tego miesiąca,
systematycznie przedstawiać tekst O. Giovanniego Salerno z 2 lutego 1996 r.
Dlaczego narodził się Ruch
Sług Ubogich Trzeciego Świata
(Opus Christi Salvatoris Mundi)?
1. Ruch „Sług Ubogich Trzeciego Świata” (Opus Christi Salvatoris Mundi) powstał,
aby ożywiać płomień Boży w Kościele.
Istnieje wiele Ruchów, które zrodziły się
w łonie Kościoła w kończącej się właśnie
drugiej połowie XX w. Tym niemniej jeśli
musielibyśmy wskazać kryteria określające
ich wartość (nie chodzi tu o pomniejszenie
lub niedoceniania żadnego z nich), moglibyśmy powiedzieć, że Ruchy te są w takiej
mierze ważne w jakiej mają charakter misyjny, gdyż Kościół, aby był rzeczywiście Kościołem, powinien być misyjny: „Kościół jest
misyjny ze swej natury, gdyż nakaz Chrystusa nie jest czymś przypadkowym czy zewnętrznym, ale sięga samego serca Kościoła.
Wynika stąd, że cały Kościół i każdy Kościół
jest posłany do narodów” (Redemptoris missio 62). „W świetle tego imperatywu misyjnego winno się oceniać wartość instytucji,
ruchów, parafii i dzieł apostolskich Kościoła” (Redemptoris missio 49).
Wystarczy przyjrzeć się Apostołom
w dniu Zesłania Ducha Świętego, gdy zostali
napełnieni Duchem Świętym, i zaczęli mówić
obcymi językami, tak jak im Duch pozwalał
mówić (Dz 2,4). Natychmiast stanął Piotr
razem z Jedenastoma i przemówił donośnym
głosem (Dz 2,14) kierując w ich wszystkich
imieniu, tak do Żydów jaki i do przybyszów
z różnych regionów śródziemnomorskiego
świata – przebywających w Jerozolimie
z okazji Pięćdziesiątnicy – orędzie o ukrzyżowanym i zmartwychwstałym Jezusie:
Niech więc cały dom Izraela wie z niewzruszoną pewnością, że tego Jezusa, którego
wyście ukrzyżowali, uczynił Bóg i Panem,
i Mesjaszem (Dz 2,36).
Na odpowiedź nie trzeba było długo czekać: Gdy to usłyszeli, przejęli się do głębi
serca: „Cóż mamy czynić, bracia?” – zapytali
Piotra i pozostałych Apostołów. „Nawróćcie
się” – powiedział do nich Piotr – „i niech
każdy z was ochrzci się w imię Jezusa Chrystusa na odpuszczenie grzechów waszych,
a weźmiecie w darze Ducha Świętego” (Dz 2,37-38). Całe opowiadanie kończy
się pełnym zdumienia stwierdzeniem, że
tych, którzy przyjęli jego naukę, zostali
ochrzczeni. I przyłączyło się owego dnia około trzech tysięcy dusz (Dz 2,41).
Widzimy również jak Piotr, któremu towarzyszy Jan, biednemu kalece proszącemu
ich o jałmużnę mówi: „Nie mam srebra ani
złota, ale co mam, to ci daję: W imię Jezusa
Chrystusa Nazarejczyka, chodź!” I ująwszy
go za prawą rękę, podniósł go. A on natychmiast odzyskał władzę w nogach i stopach.
Zerwał się i stanął na nogach, i chodził,
i wszedł z nimi do świątyni, chodząc, skacząc
i wielbiąc Boga. A cały lud zobaczył go chodzącego i chwalącego Boga. (Dz 3,6-9).
Nieco później Apostołowie rozproszyli się
pod wpływem prześladować, które zmusiły
ich do opuszczenia Jerozolimy. Jednak
głównym powodem ich wędrówek było
posłuszeństwo nakazowi Jezusa: Idźcie na
cały świat i głoście Ewangelię wszelkiemu
stworzeniu! Kto uwierzy i przyjmie chrzest,
będzie zbawiony; a kto nie uwierzy, będzie
potępiony. (Mk 16,15-16).
Jest to ten sam nakaz, który dzisiaj – podobnie jak na przestrzeni dwóch tysięcy lat
chrześcijaństwa – Następca Piotra, Wikariusz Chrystusa na ziemi kieruje do wszystkich wierzących wyznawców Jezusa. (cdn)
3
Opus Christi Salvatoris Mundi
Z NASZYCH DOMÓW
ŚWIĘTO MATKI BOSKIEJ PILAR
12 października minionego roku, gdy
obchodzone jest święto Nuestra Señora del
Pilar (Matki Bożej na Kolumnie – święto
patronalne Bazyliki katedralnej w Saragossie) – zgodnie z istniejącą w naszym Ruchu
tradycją – członkowie wszystkich wspólnot
Misjonarzy Sług Ubogich Trzeciego Świata
składają swoje śluby zarówno czasowe jak
i wieczyste. Ten szczególnie ważny dla nas
dzień świętujemy zazwyczaj w atmosferze
skupienia i adoracji, dziękując Bogu przede
wszystkim za szczególny dar powołania do
służby Jego ubogim. W duchowy sposób
jednoczymy się z naszymi braćmi, odnawiając w sercu ślub ubóstwa, czystości i posłuszeństwa. Tym razem, podczas pięknej liturgii celebrowanej przez o. Sebastiana Dumont MSP w kościele Miasteczka Chłopców
w Andahuaylillas, nasze małżeństwa misyjne odnawiały swoje przyrzeczenia. W uroczystości uczestniczyli nauczyciele z naszej
szkoły Franciszka i Hiacynty Marto.
ODWIEDZINY OPATA Z FONTGOMBAULT
13 października 2012 r. nasza wspólnota
monastyczna pod wezwaniem Matki Bożej
Milczenia, która ma swoją siedzibę w małej
wiosce Querowasi odległej o około 4 km od
Miasteczka Chłopców, z wielką radością
gościła w swoich murach Ojca Opata Jeana
Pateau OSB z benedyktyńskiego Opactwa
Fontgombault we Francji, któremu towarzyszył jego współbrat o. Jorge Bourel OSB.
Podczas Mszy św. sprawowanej w rycie nadzwyczajnym nasz gość dokonał koronacji
figury Matki Bożej Milczenia. W uroczysto-
ści brali również udział o. Giovanni Salerno
(Założyciel Ruchu), o. Alvaro Gomez
(Przełożony Generalny), liczni kapłani
i bracia z naszego Ruchu oraz seminarzyści
z prowadzonego przez nas Niższego Seminarium Duchownego. W kilka dni później
Ojciec Opat sprawował również Mszę św.
w formie zwyczajnej w kościele Miasteczka
Chłopców, w której uczestniczyli wszyscy
uczniowie i nauczyciele z naszej szkoły dla
chłopców Franciszka i Hiacynty Marto.
Wydarzenia te umocniły głęboką więź, która istnieje między naszym Ruchem a Opactwem w Fontgombault.
ŚWIĘCENIA KAPŁAŃSKIE
12 grudnia – w święto Matki Boskiej
z Guadalupe – Pan Bóg ofiarował całemu
Ruchowi wspaniały dar, jakim były święcenia kapłańskie pochodzącego z Limy o. Raula Gonzalesa de Oldazabal. Jest to pierwszy
peruwiański kapłan w naszym Ruchu.
Ojciec Raul pochodzi z rodziny odznaczającej się głęboką wiarą katolicką. Ruch poznał podczas spotkania, które prowadziliśmy w Limie i po roku rozeznania swojego
powołania w Cuzco wstąpił w 2004 r. do
naszego Wyższego Seminarium Duchownego w Ajofrin w Hiszpanii. W roku 2011
ukończył studia teologiczne i 12 grudnia
tegoż roku otrzymał święcenia diakonatu.
Jakiś czas później objął funkcję dyrektora
Hogar San Tarcisio (Sierocińca św. Tarsycjusza), a teraz nadeszła z niecierpliwością
przez nas wszystkich wyczekiwana chwila
jego święceń kapłańskich.
Prosimy, byście pamiętali o nim w Waszych modlitwach. Wypraszajcie dla niego
łaskę wytrwałości i świętości, aby był…
pierwszym spośród wielu peruwiańskich
kapłanów w naszym Ruchu.
ZOBOWIĄZANIE MISYJNE
Będę się modlił w tym miesiącu odmawiając w każdym tygodniu różaniec
prosząc o łaskę wytrwałości dla misjonarzy na całym świecie.
4