ŚW. PIOTRA Z ALKANTARY

19 października 2016r. – Środa
ŚW. PIOTRA Z ALKANTARY
(Wyznawcy)
S. Petri de Alcantara Confessoris - III classis
Tempora: Feria Quarta infra Hebdomadam XXII post Octavam Pentecostes
19 pażdziernika 2016r . – kolor szat biały- Środa – Św. Piotra z Alkantary, Wyznawcy. ( 3. kl.) Msza wł., Gloria, bez
Credo, prefacja zwykła.
Piotr Garavito urodził się w Alkantarze w 1499 roku, W szesnastym roku życia wstąpił do zakonu Franciszkanów.
Później założył nową laurową gałąź zakonną i wspomaga! św. Teresa w reformie Karmelu. Gorące nabożeństwo do Męki
Pańskiej zrodziło w nim umiłowanie surowych umartwień, które zdaniem św. Teresy przekraczały ludzkie siły. Zmarł 18
października 1562 roku.
3 klasy
Szaty białe
INTROITUS:
Ps 91,13n
Sprawiedliwy zakwitnie jak palma, rozrośnie się jak Iustus ut palma florébit: sicut cedrus Líbani
cedr na Libanie, zasadzony w domu Pańskim, w przed- multiplicábitur: plantátus in domo Dómini: in
sionkach Boga naszego.
átriis domus Dei nostri.
Ps 91,2
Ps. Dobrze jest wysławiać Pana i śpiewać imieniu Bonum est confitéri Dómino: et psállere nómini
Twemu, o Najwyższy. V. Chwała Ojcu.
tuo, Altíssime. V. Glória Patri.
ORATIO:
Boże, który raczyłeś wsławić darem przedziwnej poku- Deus, qui beátum Petrum Confessórem tuum
ty i najwznioślejszej kontemplacji św. Piotra, Twojego
admirábilis poeniténtiæ et altíssimæ contemWyznawcę, spraw, prosimy Cię, abyśmy umartwiając
platiónis múnere illustráre dignátus es: da nociało, przez jego zasługi łatwiej pojmowali to, co niebie- bis, quaesumus; ut, eius suffragántibus méritis,
skie. Przez Pana.
carne mortificáti, facílius coeléstia capiámus.
Per Dominum.
LECTIO:
Flp 3,7-12
Celem wysiłków ascetów chrześcijańskich jest udział w śmierci i zmartwychwstaniu Chrystusa.
Bracia: Ale to wszystko, co było dla mnie zyskiem, ze
względu na Chrystusa uznałem za stratę. I owszem,
nawet wszystko uznaję za stratę ze względu na najwyższą wartość poznania Chrystusa Jezusa, Pana mojego. Dla Niego wyzułem się ze wszystkiego i uznaję to
za śmieci, bylebym pozyskał Chrystusa i znalazł się w
Nim - nie mając mojej sprawiedliwości, pochodzącej z
Prawa, lecz Bożą sprawiedliwość, otrzymaną przez
wiarę w Chrystusa, sprawiedliwość pochodzącą od Boga, opartą na wierze - przez poznanie Jego: zarówno
mocy Jego zmartwychwstania, jak i udziału w Jego
cierpieniach - w nadziei, że upodabniając się do Jego
śmierci, dojdę jakoś do pełnego powstania z martwych.
Nie [mówię], że już [to] osiągnąłem i już się stałem doskonałym, lecz pędzę, abym też [to] zdobył, bo i sam
zostałem zdobyty przez Chrystusa Jezusa.
Fratres: Quæ mihi fuérunt lucra, hæc arbitrátus
sum propter Christum detriménta. Verúmtamen
existimo ómnia detriméntum esse propter
eminéntem sciéntiam Iesu Christi, Dómini mei:
propter quem ómnia detriméntum feci et arbítror ut stércora, ut Christum lucrifáciam, et
invéniar in illo, non habens meam iustítiam,
quæ ex lege est, sed illam, quæ ex fide est Christi Iesu: quæ ex Deo est iustítia in fide, ad cognoscéndum illum, et virtútem resurrectiónis
eius, et societátem passiónum illíus: configurátus morti eius: si quo modo occúrram ad resurrectiónem, quæ est ex mórtuis: non quod iam
accéperim aut iam perféctus sim: sequor autem,
si quo modo comprehéndam, in quo et comprehénsus sum a Christo Iesu.
GRADUALE:
Usta sprawiedliwego głoszą mądrość i język jego mówi
to, co słuszne.
V. Prawo jego Boga mieszka w jego sercu, a kroki się
jego nie chwieją.
ALLELUJA:
Alleluja, alleluja. V. Błogosławiony mąż, który boi się
Pana i wielką radość znajduje w jego nakazach. Alleluja.
EVANGELIUM:
Onego czasu: Rzekł Jezus uczniom swoim: Nie bój się,
mała trzódko, gdyż spodobało się Ojcu waszemu dać
wam królestwo. Sprzedajcie wasze mienie i dajcie
jałmużnę! Sprawcie sobie trzosy, które nie niszczeją,
skarb niewyczerpany w niebie, gdzie złodziej się nie
dostaje ani mól nie niszczy. Bo gdzie jest skarb wasz,
tam będzie i serce wasze.
Ps 36,30n
Os iusti meditábitur sapiéntiam, et lingua eius
loquétur iudícium.
V. Lex Dei eius in corde ipsíus: et non supplantabúntur gressus eius.
Ps 111:1
Allelúia, alleluia V. Beátus vir, qui timet Dóminum: in mandátis eius cupit nimis. Allelúia.
Łk 12,32-34
In illo témpore: Dixit Iesus discípulis suis:
Nolíte timére, pusíllus grex, quia complácuit Patri vestro dare vobis regnum. Véndite quæ possidétis, et date eleemósynam. Fácite vobis
sácculos, qui non veteráscunt, thesáurum non
deficiéntem in coelis: quo fur non apprópiat,
neque tínea corrúmpit. Ubi enim thesáurus
vester est, ibi et cor vestrum erit.
OFFERTORIUM:
Ps 20,2n
Z potęgi Twej, Panie, weseli się sprawiedliwy, i z po- In virtúte tua, Dómine, lætábitur iustus, et sumocy Twojej bardzo się cieszy: spełniłeś pragnienie je- per salutáre tuum exsultábit veheménter: dego serca.
sidérium ánimæ eius tribuísti ei.
SECRETA:
Prosimy Cię, wszechmogący Boże, spraw, aby nasza
ofiara, którą w pokorze składamy Ci ku czci Twoich
Świętych, była Tobie miła i oczyściła nasze dusze i ciała. Przez Pana.
Præsta nobis, quaesumus, omnípotens Deus: ut
nostræ humilitátis oblátio et pro tuórum tibi
grata sit honóre Sanctórum, et nos córpore páriter et mente puríficet. Per Dominum.
PRAEFATIO COMMUNIS:
Zaprawdę godne to i sprawiedliwe, słuszne i zbawienne, abyśmy zawsze i wszędzie Tobie składali dziękczynienie, Panie, Ojcze Święty, wszechmogący, wieczny Boże, przez Chrystusa, Pana naszego. Przez Niego
Twój majestat chwalą Aniołowie, uwielbiają Państwa,
z lękiem czczą Potęgi, Niebiosa i Moce niebios oraz
błogosławieni Serafini we wspólnej wysławiają radości. Z nimi to, prosimy, dozwól i naszym głosom wołać
w pokornym uwielbieniu:
Vere dignum et iustum est, æquum et salutáre,
nos tibi semper et ubíque grátias agere: Dómine
sancte, Pater omnípotens, ætérne Deus: per
Christum, Dóminum nostrum. Per quem maiestátem tuam laudant Angeli, adórant Dominatiónes, tremunt Potestátes. Coeli coelorúmque
Virtútes ac beáta Séraphim sócia exsultatióne
concélebrant. Cum quibus et nostras voces ut
admitti iubeas, deprecámur, súpplici confessione dicéntes:
Mt 19,28n
COMMUNIO:.
Zaprawdę powiadam wam, że wy, którzyście opuścili Amen, dico vobis: quod vos, qui reliquístis
wszystko i poszliście za mną, stokroć więcej otrzyma- ómnia et secúti estis me, céntuplum accipiétis,
cie i posiądziecie życie wieczne.
et vitam ætérnam possidébitis.
POSTCOMMUNIO:
Prosimy Cię, wszechmogący Boże, aby pokarm niebie- Quaesumus, omnípotensDeus: ut, qui caelestia
ski, któryśmy przyjęli, chronił nas od wszelkich prze- aliménta percépimus, intercedénte beáto Petro
ciwności za wstawiennictwem świętego Piotra, Twoje- Confessóre tuo, per hæc contra ómnia advérsa
go Wyznawcy. Przez Pana.
muniámur. Per Dominum.
Juan Garavito y Vilela de Sanabria urodził się w 1499 r. w Alkantarze na zachodzie Hiszpanii. Pochodził z arystokratycznej rodziny. Jego ojciec, Pedro Garavita, był gubernatorem; jego matka natomiast, María Vilela de Sanabria, była
szlachcianką. Studiował gramatykę i filozofię w rodzinnym mieście, a następnie prawo na uniwersytecie w Salamance.
W 1515 r., mając zaledwie 16 lat, ukończył studia, wstąpił do zakonu Braci Mniejszych i przyjął imię Piotr. Sześć lat później został wysłany do Badajoz, gdzie właśnie ufundowano nowy klasztor. Święcenia kapłańskie otrzymał w 1524 r. Wyróżniała go ogromna surowość życia. Był gwardianem klasztorów w Bajadoz i Plasencji, a wkrótce prowincjałem nad wszystkimi klasztorami franciszkanów obserwantów w Hiszpanii i Portugalii. Pełniąc ten urząd, dążył do przywrócenia surowych zasad w zakonie. Podczas kapituły w Plasencji w 1540 r. zaprezentował Konstytucje dla członków ściślejszej obserwancji. Gdy spotkało się to z gwałtowną opozycją, zrezygnował z urzędu i udał się wraz z św. Janem z Avila do eremu w
Górach Arrabida w Portugalii. Obaj dołączyli do przebywającego w odosobnieniu ojca Martina da Santa Maria. Bardzo
szybko do eremitów franciszkańskich przyłączali się nowi naśladowcy. W ten sposób powstały niewielkie wspólnoty, z których ukonstytuowała się w roku 1560 prowincja franciszkańska ściślejszej obserwancji. Piotr został wybrany magistrem
nowicjuszy i gwardianem klasztoru w Pallais. W 1553 r. ojciec Piotr wrócił do Hiszpanii. Początkowo przebywał w odosobnieniu, a następnie odbył boso daleką podróż do Rzymu, gdzie w 1554 r. otrzymał pozwolenie papieża Juliusza II na zreformowanie życia zakonnego poprzez wprowadzenie pierwotnej reguły franciszkańskiej; na mocy tego pozwolenia mógł
zakładać na Półwyspie Iberyjskim ubogie konwenty, które znalazły się pod jurysdykcją generała franciszkanów konwentualnych. W 1562 r. założona przez Piotra z Alkantary prowincja została podporządkowana generałowi obserwantów.
Z czasem powstały kolejne dwie nowe kustodie: św. Jana Chrzciciela w Walencji oraz św. Szymona w Galicji. Piotr założył
klasztory w Perdosa, Plasencia i w innych miejscowościach. Zakonnicy z tej nowej, zreformowanej gałęzi, nazywani "alkantarystami", dotrwali do unii braci mniejszych obserwantów, która miała miejsce w 1897 roku. Ojciec Piotr przyjaźnił
się ze św. Teresą z Avili, reformatorką zakonu karmelitańskiego. Przez pewien czas był jej spowiednikiem i kierownikiem
duchowym. To właśnie on miał duży udział w odnowie tego zakonu. Po śmierci ukazał się Teresie i powiedział: "O, szczęśliwa pokuto, która wyjednałaś mi łaskę chwały niebieskiej". Nawet król Jan III wybrał go na swojego spowiednika. Bóg
obdarzył św. Piotra cierpliwością, z której słynął w Hiszpanii. Miał też dar czynienia cudów (m.in. potrafił chodzić po wodzie), prorokowania oraz mistycznych ekstaz. Jego życie odznaczało się szczerym pragnieniem i praktyką życia w ubóstwie:
spał cztery godziny na dobę w pozycji siedzącej, przez cały rok chodził boso i zachowywał ustawiczny post. Był jednym
z wielkich kaznodziejów i mistyków żyjących w Hiszpanii w XVI wieku. Pozostawił wiele pism, w których opisał także swoje przeżycia duchowe. Zmarł 18 października 1562 r. w opinii świętości w infirmerii klasztoru franciszkańskiego w Arenas
de San Pedro. Jego relikwie znajdują się w kościele ufundowanym przez hiszpańskiego króla. Relikwiarz, zawierający
część szczątków św. Piotra z Alkantary, znajduje się w klasztorze franciszkanów św. Idziego i św. Bernardyna w Głubczycach. Beatyfikował go papież Grzegorz XV w 1622 r., a kanonizował w 1669 r. papież Klemens IX. Dekretem Kongregacji ds.
Kultu Bożego i Dyscypliny Sakramentów z 1826 r. Piotr z Alkantary ogłoszony został patronem Brazylii, a w 1962 r. - Estremadury. Jest również patronem diecezji Coria-Cáceres w Hiszpanii, a także polskiej prowincji Matki Bożej Anielskiej ojców Franciszkanów Reformatów z Krakowa. Św. Piotra z Alkantary wzywa się podczas złośliwej gorączki. Jest też opiekunem straży nocnej z racji swego ciągłego czuwania. Święty Piotr z Alkantary W ikonografii przedstawiany jest w brązowym habicie franciszkańskim, przepasanym białym sznurem - cingulum z trzema węzłami symbolizującymi śluby zakonne:
posłuszeństwa, ubóstwa i czystości. Najczęściej obejmuje duży krzyż, który jest symbolem umiłowania ducha pokuty i
umartwienia, a także cierpliwości i wytrwania pomimo przeciwności losu. Według udokumentowanej tradycji, to właśnie
św. Piotr z Alkantary wprowadził zwyczaj stawiania krzyży misyjnych w parafiach, które przeżywają lub odnawiają misje
święte. Ogromna rzeźba przedstawiająca świętego mistyka znajduje się we wnętrzu bazyliki św. Piotra w Watykanie wśród
założycieli zakonów i zgromadzeń zakonnych. Jednym z piękniejszych przedstawień świętego jest obraz Giovanniego Battisty Pittoniego "Apoteoza św. Hieronima ze św. Piotrem z Alkantary", przechowywany w National Galleries of Scotland.
W wielu franciszkańskich klasztorach znajdują się przedstawienia świętego - obrazy, rzeźby i witraże.