Stylistyka języka polskiego

Lp.
1
2
3
4
5
6
7
Element
Nazwa modułu
Instytut
Kod
przedmiotu
Kierunek,
poziom i profil
kształcenia
Forma studiów
Rok studiów,
semestr
Rodzaj i liczba
godzin
dydaktycznych
wymagających
bezpośredniego
udziału
nauczyciela i
studentów
Punkty ECTS
Pracochłonność
w godzinach
8
9
10
11
12
13
st. stacjonarne
Suma
st. niestacjon.
Suma
Razem
Prowadzący
zajęcia
Egzaminator/
Zaliczający
Wymagania
(kompetencje)
wstępne
Założenia i cele
przedmiotu
Efekty
kształcenia
SYLABUS MODUŁU KSZTAŁCENIA
Opis
Stylistyka języka polskiego 1 i 2
Humanistyczny
PPWSZ-FA-1-323t-s
PPWSZ-FA-1-322t-n
Filologia, specjalność filologia angielska, studia pierwszego stopnia, profil praktyczny
stacjonarne i niestacjonarne
Rok I i II, semestr II-III (specjalność tłumaczeniowa)
Stacjonarne:
Niestacjonarne:
55 godz. ćwiczeń:
(25 – II sem. + 30 – III sem.)
40 godz. ćwiczeń:
(20 – II sem. + 20 – III sem.)
4 (2 II sem. + 2 III sem.)
Zajęcia z bezpośrednim udziałem nauczyciela
Wykłady
-
Ćwiczenia/
seminaria
55
Konsultacje
obowiązkowe
-
Egzaminy
2
Praca własna studenta
Projekty/
opracowania
-
57
40
Nauka
własna
25
Inne
20
45
-
2
42
-
40
20
60
102
Dr Anna Mlekodaj
Dr Anna Mlekodaj
Podstawowa wiedza z zakresu komunikacji językowej, znajomość stylów
funkcjonalnych współczesnej polszczyzny oraz zasad poprawności językowej w
zakresie ortografii, leksyki, składni.
Wyrobienie sprawności językowej w zakresie tworzenia spójnych tekstów
realizujących określone wzorce gatunkowe
Odniesienie do
Odniesienie do
Efekt (Wiedza, Umiejętności, Kompetencje
efektów
efektów
społeczne)
kierunkowych
obszarowych
WIEDZA
potrafi: określić przedmiot stylistyki praktycznej oraz
podstawowe dla niej pojęcia;
docenić i ocenić jej wkład w kształtowanie
kompetencji specjalistycznej studenta i absolwenta
polonistyki;
K_W02
H1P_W02
uzasadnić z przekonaniem, po co potrzebna jest
K_W09
H1P_W08
współczesnemu człowiekowi jako aktywnemu
uczestnikowi życia społecznego umiejętność
swobodnego posługiwania się językiem, stylem oraz
gatunkiem wypowiedzi.
potrafi: za pośrednictwem znanych sobie i
zweryfikowanych pod kątem przydatności ćwiczenia,
skutecznie doskonalić w ramach samokształcenia
własny warsztat pisarski oraz kierować działaniami
K_W09
H1P_W08
uczniów mającymi podobny cel, tj. osiągnięcie
sprawności i poprawności stylistycznej.
zna i rozumie podstawowe pojęcia i zasady z zakresu
ochrony własności intelektualnej, technologii
informacyjnej i prawa autorskiego
UMIEJĘTNOŚCI
umie samodzielnie zdobywać wiedzę, doskonalić
umiejętności profesjonalne związane z
wybranym obszarem działalności zawodowej
odnoszącej się do specjalności studiów
umiejętnie komunikuje się przy użyciu różnych
technik ze specjalistami w zakresie wybranej
specjalności zawodowej, zarówno w języku
polskim jak i angielskim
K_W11
H1P_W10
K_U02
H1P_U02
K_U11
H1P_U11
K_K01
H1P_K01
K_K02
H1P_K02
KOMPETENCJE SPOŁECZNE
rozumie konieczność rozwoju zawodowego i
osobistego przez całe życie
potrafi współdziałać i pracować w grupie,
przyjmując w niej różne role
Efekt kształcenia
14
Forma i
warunki
potwierdzenia
efektu
kształcenia
K_W02, K_W11, K_W09
K_U02, K_K01
K_U11
K_K02
Sposób potwierdzenia (weryfikacji)
Samodzielne wykonywanie różnorodnych
ćwiczeń stylistycznych w trakcie zajęć i w
ramach pracy własnej;
Przygotowanie teczki prac własnych i ich
ocena
Recenzowanie prac innych studentów w
czasie ćwiczeń
Stosowane
metody
dydaktyczne
Ćwiczenia, dyskusja, zajęcia praktyczne, pokaz, twórcze naśladowanie wzorów.
16
Treści
merytoryczne
przedmiotu
Styl i norma stylistyczna (wzorcowa i użytkowa); style funkcjonalne współczesnej
polszczyzny: styl potoczny, artystyczny, naukowy, urzędowo-kancelaryjny,
informacyjno-publicystyczny; cechy dobrego stylu i problem uniwersalnych dyrektyw
stylistycznych; pojęcie błędu stylistycznego.
Stylistyczne przekształcanie tekstów (styl naukowy – styl potoczny);
charakterystyczne cechy stylu potocznego; tworzenie tekstów w określonym stylu
funkcjonalnym: dobór środków językowych ze względu na odbiorcę tekstu (list
nieoficjalny – list oficjalny).
Organizacja tekstu (zdanie i akapit, wstęp, rozwinięcie, zakończenie), spójność tekstu;
segmentacja tekstu: wyznaczanie granicy zdań, podział na akapity, wprowadzanie
znaków interpunkcyjnych, doskonalenie poprawności ortograficznej.
Rozwijanie tekstu: od krótkiego zdania pojedynczego do rozbudowanej, zwartej
wypowiedzi (spójność tekstu, logika wywodu, związki przyczynowo-skutkowe między
poszczególnymi fragmentami, rola zdań pojedynczych i złożonych, szyk wyrazów w
zdaniu, strategiczne pozycje tekstowe).
17
Forma i
warunki
zaliczenia
modułu, w tym
zasady
dopuszczenia
do egzaminu/
zaliczenia
Zaliczenie z oceną po semestrze II
Egzamin po semestrze III
Aktywne uczestnictwo w zajęciach, wykonywanie wszystkich zadanych i omówionych
w czasie ćwiczeń prac pisemnych.
15
18
Wykaz
literatury
podstawowej
1.
2.
3.
4.
5.
H. Kurkowska, S. Skorupka, Stylistyka polska. Zarys, Warszawa 1959.
M. Kuziak, S. Rzepczyński, Jak pisać, Bielsko-Biała 2003.
A. Markowski, Jak dobrze mówić i pisać po polsku, Warszawa 2000.
Praktyczna stylistyka nie tylko dla polonistów, red. E. Bańkowska,
A. Mikołajczuk, Warszawa 2003.
A. Wierzbicka, P. Wierzbicki, Praktyczna stylistyka, wyd. 3, Warszawa 1970
i nast. wyd.
1.
19
Wykaz
literatury
uzupełniającej
(pomocniczej)
2.
3.
4.
D. Buttler, H. Kurkowska, H. Satkiewicz, Kultura języka polskiego,
t. 1: Zagadnienia poprawności gramatycznej, Warszawa 1986;
t. 2: Zagadnienia poprawności leksykalnej (słownictwo rodzime), Warszawa
1987.
B. Dunaj, Kategoria oficjalności [w:] Współczesna polszczyzna mówiona w
odmianie opracowanej (oficjalnej), red. Z. Kurzowa, W. Śliwiński, Kraków
1994, s. 23-31.
S. Grabias, Język w zachowaniach społecznych, Lublin 1997.
Nowy słownik poprawnej polszczyzny PWN, red. A. Markowski, Warszawa
2012